Mijn vrouw en ik kochten een paar jaar geleden een Zweedse caravan uit 1966 voor 2800 euro. Hij oogt als een Airstream, maar is veel lichter, 550 kg leeggewicht. Waarom bevalt dit ding ons goed?
Een reden daarvoor is het feit dat er geen plastic in is verwerkt, behalve bij de plexiglas raampjes. De buitenkant is aluminium en de volledige binnenkant is triplex. Als ik ’s ochtends wakker word, kijk ik naar de dakhemel van rondgebogen hout en dat geeft een prettig gevoel.
Het heeft iets spartaans’, minimalistisch, vetvrij, atletisch. Het doet me vaak denken aan mijn schoonvader, die poppenhuisjes en kistjes maakte van triplex. De jaren 50/60 op hun best, geen overdaad. Ik associeer deze caravan ook met een andere jaren 60 man. Een oom van me werkte voor Shell in Pakistan en na afloop van zijn dienstverband, reden hij en zijn vrouw in 1963 in een Volkswagen kever van Karachi naar Den Haag. Die tocht werd een hoogtepunt in hun leven.
Ik zag als jongen de eenvoud van de eethuisjes, de tenten, de hotels ed. op de foto’s die ze maakten. Wel, waarmee trekken wij deze caravan? Met een voiture uit de collectie van Eelco Hofman natuurlijk. We gebruikten aanvankelijk een 1994 Mercedes 300 turbodiesel, die als een klipgeit alle Alpenpassen nam en dit jaar hadden wij een 2002 Volkswagen tdi busje dat al even betrouwbaar bleek te zijn.
